In mijn beleving op deze aarde kwam ik vaak in de wereld waar ik me niet op mijn gemak voelde. Er gebeuren dingen die om omkeerbaar zijn en die voor de generatie na mij niet kan zijn. De werkende maatschappij ontwikkelt zich steeds verder om de resultaten continue te verbeteren: kost wat kost. Langzaam gaan je ogen open en zie je dat de economie de maatschappij prostitueert om met onjuiste marketing argumenten zich zelf beter te verkopen. Een auto KAN niet vriendelijk zijn voor de natuur en om die af te beelden in een groene omgeving is vloeken in de kerk.
De mens wordt in een kader geplaatst opdat het management de touwtjes in de handen kan blijven houden. Het toneelspel gaat door en dat zijn de kosten waarmee gerekend wordt. Er wordt niet stil gestaan dat een mens geen robot is en derhalve geen beroep gedaan wordt op zijn creativiteit maar slechts als werkpaard gebruikt wordt die de kar trekt.
De meerwaarde van de mens is groot, heel groot en daar moet voor mij de basis liggen van de nieuwe economie en de waardering als de levenswens van de mens niet tot ontplooiing kan komen. Dan zullen we samen hem of haar een hand geven zodat de er toch een waardevolle leven kan ontstaan.
En: Wij moeten ons beter realiseren dat wij bij alles wat we verwerven of doen, dat we steeds iets van deze aarde in bruikleen nemen. Wij hebben de verantwoording dat we vroeg of laat dit moeten teruggeven. Niets is namelijk van ons zelf.
Inmiddels is mijn economische werkzame leven beëindigt en steek ik nu de tijd in de maatschappij van ondersteuning en/of daar sturing aan te geven. Mijn bijdragen aan verenigingen of tijd voor gezamenlijke ontspanning, nemen nu een deel van de tijd in beslag. Mijn taak in GroenLinks is daar één ervan. Hier vind ik de gelijkgestemden en wil ik graag meedenken in een eerlijke wereld: natuurlijk.